Toυ Γιώργου Φλωρίδη*
Είναι απαραίτητο, λοιπόν, η δημόσια συζήτηση στη χώρα μας να προσλάβει χαρακτηριστικά αποσαφήνισης και προσανατολισμού. Η αρνητική προσέγγιση, η συσκότιση και η κραυγαλέα αντίδραση έχουν εξαντλήσει την παρουσία τους και έχουν επιδείξει την αφερεγγυότητά τους. Κατά την άποψή μου, τρία είναι τα σημεία-κλειδιά που οφείλουμε να μελετήσουμε.
Πρώτο σημείο είναι πώς η πατρίδα μας οφείλει να διαμορφώσει και να υλοποιήσει ένα σχέδιο πολιτικής αναμόρφωσης, παραγωγικής αναδιάρθρωσης και ευρωπαϊκής ενδυνάμωσης. Αξιωματικά λοιπόν και σε επίπεδο βασικής αναφοράς:
Πολιτική αναμόρφωση σημαίνει μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος με θεμελιακούς άξονες την αυτονομία της πολιτικής, την κατοχύρωση της ισοτιμίας πολιτικού και πολίτη, τη διαφάνεια και τη μείωση του κόστους του πολιτικού συστήματος, την αποκατάσταση μιας θεμελιώδους δημοκρατικής λειτουργίας, σε αντίθεση με την ισχύουσα και παρατεινόμενη στρεβλή εκπροσώπηση.
Παραγωγική αναδιάρθρωση σημαίνει βαθιές τομές και ανυποχώρητες μεταρρυθμίσεις με σκοπό τον επανασχεδιασμό των τομέων παραγωγής σε σταθερή βάση αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού και των σύγχρονων μεθόδων αποτελεσματικότητας και ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος. Αυτή η στρατηγική συμβαδίζει με την τεκμηριωμένη επανεκπαίδευση στις αξίες της επιχειρηματικότητας και της εργασίας.
Ευρωπαϊκή ενδυνάμωση του ρόλου και της θέσης της χώρας σημαίνει συμμετοχή στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι όχι αποκλειστικά από εθνική σκοπιά, τώρα ακριβώς που η γόνιμη σκέψη για την παρουσία και το μέλλον της Ευρώπης αναπτύσσεται σε όλες τις χώρες. Είναι απολύτως θεμιτή και κατανοητή η εθνική αγωνία της διάσωσης. Ομως, η ενοποιητική διαδικασία στην Ευρωζώνη και η οποία παρά τα εμπόδια και τις αντιξοότητες συντελείται, θα προκύψει ως σύνθεση-σύγκλιση και ως υπέρβαση των διαφορών και κάλυψη των αποστάσεων. Αλλά ακριβώς αυτό, απαιτεί όχι απλά μια οπτική Βορρά-Νότου, αλλά κυρίως την ευρωπαϊκή οπτική του Βορρά σε συμπόρευση με την ευρωπαϊκή οπτική του Νότου.
Δεύτερο σημείο είναι η μεθοδολογία υλοποίησης που θα εφαρμόσει το ανορθωτικό σχέδιο, το οποίο απαιτεί πατριωτικό μέτωπο ευθύνης και συναίνεσης. Το συμβόλαιο για έξοδο από την κρίση πρέπει να είναι πατριωτικό και όχι απλά κοινωνικό. Ευθύνης και όχι απλά διεκδίκησης. Ομόνοιας-συναίνεσης και προπάντων όχι διχασμού και απειλών.
Επειδή, μάλιστα, τα αποτελέσματα και οι κοινωνικοί καρποί της αναπτυξιακής, παραγωγικής αναδιάρθρωσης θέλουν κόπο και χρόνο, θα πρέπει το πολιτικό σύστημα να προχωρήσει σε τομές και να επιδείξει τις δεσμεύσεις αναμόρφωσης, που θα αποδίδουν στην κοινωνία μέρισμα πολιτικής αυτοκριτικής, αλλά και δικαιοσύνης, αποκαθιστώντας έτσι τη διαταραγμένη σχέση τους. Αυτή η αποκατάσταση είναι αναγκαίος όρος και προϋπόθεση για την επιτυχία του ανορθωτικού προγράμματος.
Τρίτον εξίσου σημαντικό, είναι η ιδιαίτερη συμπεριφορά της παράταξής μας, στην οποία έλαχε το καθήκον της διακυβέρνησης. Είναι γεγονός ότι ο χώρος μας υφίσταται μια άνευ προηγουμένου κοινωνική πίεση, όπως επίσης διαφαίνεται η ανάληψη ενός δυσανάλογου πολιτικού κόστους, σε σχέση με τις ευθύνες του. Πρόκειται όμως για εθνικό εγχείρημα διάσωσης που δεν μπορεί να αξιολογηθεί και να μετρηθεί με βάση το πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Κριτικές και προτάσεις διόρθωσης είναι σημαντικό να γίνουν. Να πάμε, όμως, συντεταγμένοι μέχρι τέλους. Κανένας δεν νιώθει ευχάριστα με όσα συμβαίνουν, αλλά οι πολιτικές αδράνειας και «λαϊκής φιλίας», που ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό διαχρονικά για τη σημερινή κατάσταση είναι άνευ αντικειμένου και αντιπάλου. Οπως επίσης και οι «φιλολαϊκές» εναλλακτικές της αντιπολίτευσης. Αλλωστε, αργά ή γρήγορα, η ιστορία δικαιώνει αυτούς που ανοίγουν δρόμους με πολιτικό κόστος παρά αυτούς που επενδύουν στην πολιτική φθορά και τον πολιτικό ωφελιμισμό.
* Ο κ. Γιώργος Φλωρίδης είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 09/01/2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου