Συνωμοσίες και εξωτερική πολιτική

Tου Ηλία Μαγκλίνη

Τελικώς, δεν κατάλαβα, στο Ερζερούμ «την είπε» ο πρωθυπουργός μας στον Τούρκο ομόλογό του ή όχι; Διότι το σχόλιό του περί «υπερπτήσεων» των τουρκικών μαχητικών πάνω από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου, αλλά και περί προκλήσεων σε ότι αφορά την Κύπρο, εξελήφθη στη γείτονα μάλλον στραβά. Για την ακρίβεια, οι Τούρκοι αιφνιδιάστηκαν. Όχι μόνον οι πρέσβεις που παρευρίσκονταν στις κοινές ομιλίες των δύο πρωθυπουργών, αλλά και ο τουρκικός Τύπος.

Αμέσως σχολιάστηκε η κριτική του Γιώργου Παπανδρέου, έγινε λόγος για «ενδοτικότητα» εκ μέρους της τουρκικής κυβέρνησης, ενώ ετεροχρονισμένα ο κ. Ταγίπ Ερντογάν εμφανίστηκε ενοχλημένος από τις δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού, ίσως σε μια προσπάθεια να διασκεδάσει τις εντυπώσεις καθώς δεν αντέδρασε άμεσα, τουλάχιστον δημοσίως.

Ο ίδιος ο κ. Ερντογάν δήλωσε αργότερα ότι «δεν το περίμενε» αυτό από τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος, όμως, είχε ήδη προλάβει να δώσει τις εξηγήσεις του, τόσο στον ίδιο τον Τούρκο ομόλογό του προσωπικά όσο και στη συνέντευξη Τύπου: δεν ήθελε να προκαλέσει, αλλά απλώς να υπογραμμίσει ποιες πολιτικές επηρεάζουν αρνητικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το ετεροχρονισμένο σχόλιο του Τούρκου πρωθυπουργού ήταν «δεν έχει σημασία τι λες, αλλά τι ακούν οι άλλοι». Και οι άλλοι, οι Τούρκοι πρέσβεις, ο τουρκικός Τύπος, άκουσαν κάτι που εξέλαβαν ως προσβολή.

Στην Ελλάδα, πάντως, ουδείς πανηγυρίζει γι' αυτά τα σχόλια του κ. Παπανδρέου. Ούτε καν η ακροδεξιά. Λογικό: ο Έλληνας πρωθυπουργός, ο οποίος δεν μας έχει συνηθίσει στο «να τη λέει» σε κάποιον (για την ακρίβεια, ένας οργισμένος, υπερπατριώτης Γιώργος Παπανδρέου μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας), είπε απλώς τα αυτονόητα. Για γεγονότα μίλησε, δεν έκανε εικασίες. Για κάποιους, μάλιστα, «και λίγα είπε». Αλλά δεν είναι τόσο αυτό όσο η παραφιλολογία ότι στο Ερζερούμ ο Έλληνας πρωθυπουργός αναλώθηκε σε μυστικές συμφωνίες σχετικά με τη εκμετάλλευση του Αιγαίου από κοινού με την Τουρκία. Στην πραγματικότητα, όσοι υποστηρίζουν αυτήν την άποψη κάνουν λόγο για παραχώρηση των ελληνικών υδάτων στους Τούρκους, για ενδοτικότητα, περίπου για προδοσία. Φυσικά, δεν υπάρχουν στοιχεία ούτε τεκμήρια παρά μόνον οι γνωστές εικοτολογίες και οι θεωρίες συνωμοσίας, τουλάχιστον μέχρι να έχουμε κάτι απτό στα χέρια μας για όσα «μυστικά» ειπώθηκαν στο Ερζερούμ.

Είναι εξάλλου πασίγνωστο πόσο πολύ μας αρέσουν οι θεωρίες συνωμοσίας. Η πιο εκπληκτική που έχω προσωπικά ακούσει είναι η εξής: Ποιος ευθύνεται για τη Μικρασιατική Καταστροφή; Μην ήταν οι Βενιζελικοί που ξεκίνησαν την Εκστρατεία; Όχι. Μην ήταν οι Κωνσταντινικοί που προχώρησαν ως τον Σαγγάριο; Ούτε. Η εξήγηση είναι απλή: ο Κεμάλ ήταν εβραϊκής καταγωγής, όπως και ο Βενιζέλος (το έκρυβαν και οι δύο φυσικά), και από κοινού, ως σκοτεινοί Εβραίοι-εκπρόσωποι του «προαιώνιου εχθρού του ελληνισμού» (βλέπε διαγαλαξιακό πόλεμο μεταξύ των Ελ και των Νεφιλίμ ή κάτι τέτοιο), συνωμότησαν το 1919-22 προκειμένου να εκδιωχθούν οι Έλληνες από τη Μικρά Ασία. Έτσι, λοιπόν, ο κ. Παπανδρέου συνεχίζει αυτήν τη «σκοτεινή παράδοση» (αφήστε που μπορεί και αυτός να είναι κρυφο-Εβραίος).

Σοβαρά τώρα, όμως, η κοινή λογική λέει ότι ακόμα κι αν ισχύουν τα περί μυστικών συνομιλιών και συμφωνιών, η ουσία είναι μία: αν θα έχει κέρδος η Ελλάδα από αυτές και τίποτε άλλο - αφήστε που κάτι τέτοιες συνομιλίες είναι λογικό να γίνονται με μια κάποια μυστικότητα. Η κοινή λογική λέει επίσης ότι ακόμα κι αν ισχύει τελικά το σενάριο αυτό, απλώς σχεδόν κανένας δεν εμπιστεύεται τις διπλωματικές και διαπραγματευτικές ικανότητες του Έλληνα πρωθυπουργού. Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν υπάρχει «ανθελληνικό σχέδιο», αλλά απλώς ικανότητα. Ακόμα πάντως πιστεύουμε ότι υπάρχει «σχέδιο κατά της Ελλάδος» από «σκοτεινά κέντρα». Το είπε και ο μητροπολίτης Άνθιμος στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ζήτησε και δεύτερο τείχος στον Έβρο, διότι η εισροή των μεταναστών είναι μέρος «σχεδίου κατά της Ελλάδος». Τι κρίμα που είμαστε παγερά αδιάφοροι σε όλο τον πλανήτη - εκτός βέβαια από εκείνους στους οποίους χρωστάμε.

Δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 12/01/2011