Θα σας πούμε τι είναι ο σοσιαλισμός. Οφείλουμε όμως πριν απ' όλα να σας πούμε τι δεν είναι σοσιαλισμός.
Ο σοσιαλισμός λοιπόν δεν είναι:
Μια κοινωνία στην οποία όποιος δεν έχει διαπράξει εγκλήματα μένει στο σπίτι του περιμένοντας την αστυνομία.
Μια κοινωνία στην οποία αποτελεί έγκλημα το να είσαι αδελφός, αδελφή, γιος ή σύζυγος ενός εγκληματία.
Μια κοινωνία στην οποία κάποιος είναι δυστυχής επειδή λέει αυτό που σκέφτεται και κάποιος άλλος είναι ευτυχής επειδή δεν λέει αυτό που σκέφτεται.
Μια κοινωνία στην οποία κάποιος είναι ακόμη καλύτερα επειδή δεν σκέφτεται καθόλου.
Ένα κράτος οι στρατιώτες του οποίου εισβάλλουν πρώτοι στο έδαφος μιας άλλης χώρας.
Ένα κράτος στο οποίο όποιος πλέκει το εγκώμιο των ηγετών βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση.
Ένα κράτος στο οποίο μπορεί κανείς να καταδικαστεί χωρίς δίκη.
Μια κοινωνία στην οποία οι ηγέτες διορίζονται από μόνοι τους στα αξιώματά τους.
Μια κοινωνία στην οποία δέκα άνθρωποι ζουν σε ένα μόνο δωμάτιο.
Μια κοινωνία που έχει αναλφάβητους και υποφέρει από επιδημίες ευλογιάς.
Ένα κράτος που δεν επιτρέπει τα ταξίδια στο εξωτερικό.
Ένα κράτος που έχει περισσότερους χαφιέδες από όσες παραμάνες και περισσότερους ανθρώπους στις φυλακές από όσους έχει στα νοσοκομεία.
Ένα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να προσφεύγουν στα ψεύδη.
Ένα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να γίνονται κλέφτες.
Ένα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι υποχρεώνονται να διαπράττουν εγκλήματα.
Ένα κράτος που διαθέτει αποικίες.
Ένα κράτος του οποίου οι γείτονες καταριούνται τη γεωγραφία.
Ένα κράτος που παράγει εξαιρετικά αεριωθούμενα και άθλια παπούτσια.
Ένα κράτος στο οποίο όποιος είναι τεμπέλης ζει καλύτερα από όποιον έχει θάρρος.
Ένα κράτος στο οποίο οι δικηγόροι συμφωνούν σχεδόν πάντοτε με τον εισαγγελέα
Ένα κράτος στο οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν Θεό για να βρουν μια παρηγοριά στην αθλιότητά τους.
Ένα κράτος που δίνει βραβεία σε ψευτο-συγγραφείς και για τη ζωγραφική γνωρίζει περισσότερα από όσα γνωρίζουν οι ζωγράφοι.
Ένα έθνος που καταπιέζει άλλα έθνη.
Ένα κράτος που θέλει όλοι οι πολίτες του να έχουν την ίδια γνώμη στη φιλοσοφία, την εξωτερική πολιτική, τη λογοτεχνία και την ηθική.
Ένα κράτος στο οποίο η κυβέρνηση είναι αυτή που ορίζει τα δικαιώματα των πολιτών, ενώ οι πολίτες δεν ορίζουν τις δικαιοδοσίες της κυβέρνησης.
Ένα κράτος στο οποίο οι άνθρωποι είναι υπεύθυνοι για τους προγόνους τους.
Ένα κράτος στο οποίο ένα μέρος του πληθυσμού παίρνει μισθούς σαράντα φορές μεγαλύτερους από τους μισθούς των άλλων.
Ένα κράτος μοναδικό, απομονωμένο.
Μια ομάδα καθυστερημένων χωρών.
Ένα κράτος που χρησιμοποιεί εθνικιστικά συνθήματα.
Ένα κράτος του οποίου οι κυβερνήσεις θεωρούν ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την εξουσία τους.
Ένα κράτος που συμβιβάζεται με το έγκλημα και προσαρμόζει έπειτα την ιδεολογία του σε αυτόν τον συμβιβασμό.
Ένα κράτος που δυσκολεύεται να εδραιώσει μια διάκριση ανάμεσα σε υποδούλωση και απελευθέρωση.
Ένα κράτος στο οποίο οι ρατσιστές δημεγέρτες απολαμβάνουν πλήρη ελευθερία.
Ένα κράτος στο οποίο υπάρχει ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.
Ένα κράτος που θεωρείται σταθερά σοσιαλιστικό επειδή κατάργησε την ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής.
Ένα κράτος που δυσκολεύεται να διακρίνει μια κοινωνική επανάσταση από μιαν ένοπλη επίθεση.
Ένα κράτος που δεν πιστεύει ότι οι άνθρωποι πρέπει να είναι πιο ευτυχισμένοι στον σοσιαλισμό.
Μια κοινωνία που είναι η ίδια η θλίψη.
Ένα σύστημα με κάστες.
Ένα κράτος που γνωρίζει πάντα τη βούληση των ανθρώπων πριν ακόμη τους ρωτήσει γι' αυτήν.
Ένα κράτος που μπορεί να κακομεταχειρίζεται ατιμώρητα αυτή τη βούληση.
Ένα κράτος στο οποίο μια αντίληψη της ιστορίας είναι νόμος.
Ένα κράτος στο οποίο φιλόσοφοι και συγγραφείς λένε πάντοτε τα ίδια πράγματα με τους στρατηγούς και τους υπουργούς αλλά πάντοτε μετά από αυτούς.
Ένα κράτος στο οποίο οι χάρτες των πόλεων είναι κρατικό μυστικό.
Ένα κράτος στο οποίο τα αποτελέσματα των κοινοβουλευτικών εκλογών μπορούν να προαναγγελθούν
Ένα κράτος στο οποίο υπάρχει η καταναγκαστική εργασία.
Ένα κράτος στο οποίο υπάρχουν φεουδαλικά δεσμά.
Ένα κράτος που έχει το παγκόσμιο μονοπώλιο της επιστημονικής προόδου.
Ένα κράτος στο οποίο ένας ολόκληρος πληθυσμός, κόντρα στη θέλησή του, μπορεί να μεταφερθεί αλλού.
Ένα κράτος στο οποίο οι εργαζόμενοι δεν ασκούν καμιάν επιρροή στην κυβέρνηση.
Ένα κράτος το οποίο πιστεύει ότι είναι το μόνο που μπορεί να σώσει την ανθρωπότητα
Ένα κράτος που θεωρεί ότι έχει πάντοτε δίκιο.
Ένα κράτος στο οποίο η ιστορία είναι υπηρέτρια της πολιτικής.
Ένα κράτος στο οποίο οι πολίτες δεν μπορούν να διαβάζουν τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας, ούτε να θαυμάζουν τα σπουδαιότερα έργα της σύγχρονης ζωγραφικής ούτε και να ακούνε τα μεγάλα έργα της σύγχρονης μουσικής.
Ένα κράτος που αποφασίζει ποιος μπορεί να του ασκήσει κριτική και πώς.
Αυτό είναι το πρώτο μέρος. Και τώρα, προσοχή! Θα σας πούμε τι είναι ο σοσιαλισμός. Ε, λοιπόν, ο σοσιαλισμός είναι καλό πράγμα.
Από τον ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ
Δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 28/01/2007
Δημοσιεύθηκε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 28/01/2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου